Έχουν περάσει 22 χρόνια από τότε που βρέθηκε στα χέρια της ΑΝΕΚ, αυτό και το αδελφό του ΚΡΗΤΗ Ι και έκτοτε έχουν ταξιδέψει, πάντα με την άνεση και την ποιότητα που χαρακτηρίζει τα πλοία της ΑΝΕΚ, τόσο στα δρομολόγια εξωτερικού όσο και σε αυτά εντός των Ελληνικών συνόρων.

 

Το ΚΡΗΤΗ ΙΙ κατασκευάστηκε το 1979 με το όνομα New Yukari, για λογαριασμό της γνωστής Shin Nihonkai Ferries στα ναυπηγεία Koyo Dockyard Co. Ltd της Ιαπωνίας, έχει μήκος 191,80 μέτρα, πλάτος 29,44 μέτρα, βύθισμα 6,9 μέτρα και ταχύτητα της τάξεως των 23 κόμβων, η οποία πηγάζει από 2 Mitsubishi-Man μηχανές ισχύος 32004 ίππων. Δρομολογήθηκε το 1979 στην γραμμή Otaru - Tsuruga ενώ 3 χρόνια αργότερα πραγματοποιήθηκε σε αυτό μια μικρής μορφής ανακαίνιση για τις αυξημένες απαιτήσεις της γραμμής που εξυπηρετούσε. Το 1996 αυτό αλλά και το αδερφό του, περνάνε στα χέρια της ΑΝΕΚ η οποία εκείνη τη περίοδο έψαχνε πλοία για τη γραμμή της Αδριατικής και μετά από μία σύντομη στάση στη έδρα της εταιρείας στο λιμάνι της Σούδας έβαλε πλώρη για το Πέραμα, όπου ξεκίνησαν εργασίες μετασκευών για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις τόσο της ιδιοκτήτριας εταιρείας όσο και της γραμμής που έπρεπε να εξυπηρετήσει. Ένα χρόνο αργότερα οι εργασίες αυτές ολοκληρώνονται, προσφέροντας στο πλοίο χωρητικότητα 1500 επιβατών και 600 οχημάτων και με αυξημένο εκτόπισμα 27239 GT και δυνατότητα μεταφοράς 9467 τόννων, δρομολογείται με το αδερφό του στη γραμμή Πάτρα-Αγκώνα. Αρχικά η δρομολόγηση των πλοίων είχε επιτυχία αλλά η έλευση όμως του ανταγωνισμού με νεότευκτα και ταχύτατα πλοία αναγκάζει την ΑΝΕΚ να ναυπηγήσει λίγα χρόνια αργότερα τα δικά της, νεότευκτα πλοία. Έτσι με την έλευση των νεότευκτων Olympic Champion και Hellenic Spirit το πλοίο μετακινείται στη γραμμή Πάτρα - Τεργέστη. Ένα χρόνο αργότερα με την απόσυρση από τη γραμμή του Ηρακλείου των θρυλικών Κάντια και Ρέθυμνο, τα δύο Κρήτη καλούνται να αναπληρώσουν αυτό το κενό. Για 9 χρόνια αντιμάχεται σταθερά τον ανταγωνισμό και κερδίζει τη εμπιστοσύνη των επαγγελματιών. Στα 9 αυτά χρόνια εγκατέλειψε τη γραμμή για να συμμετέχει στην αποστολή μεταφοράς Ελλήνων και Σουηδών πολιτών που παγιδεύτηκαν στη Βηρυτό, όπου σημειώθηκαν πολεμικές αναταραχές και στις ετήσιες ακινησίες των Σοφοκλής Βενιζέλος και Λευκά Όρη στη γραμμή της Βενετίας. Με τη σύσταση της κοινοπραξίας με την Άττικα στο Ηράκλειο αλλά και την πώληση των πλοίων της Βενετίας το Κρήτη 2 αναλαμβάνει το 2012 τη γραμμή Πάτρα-Βενετία μετά από πολύμηνη ακινησία. Στη γραμμή αυτή τον Νοέμβριο του 2012 εκδηλώνεται φωτιά στο γκαράζ του πλοίου, λίγες ώρες πριν τον κατάπλου του στο λιμάνι της Πάτρας, από την οποία σημειώνονται υλικές ζημιές σε φορτηγά και οχήματα εντός των γκαράζ ενώ όλοι οι επιβάτες βγαίνουν με ασφάλεια. Έπειτα από αυτό το συμβάν μετέβη στο νεώριο της Σύρου όπου πραγματοποιήθηκαν εργασίες επισκευής, ενώ μετά το πέρας αυτών ανέλαβε για λίγο καιρό τη γραμμή της Βενετίας αλλά και τη γραμμή των Χανίων. Από το 2014 και μέχρι σήμερα, αναλαμβάνει και πάλι τη γραμμή του Ηρακλείου μαζί με το Blue Horizon της Blue star ferries στα πλαίσια της κοινοπραξίας με την Attica Group.

 

Σαν Souda Ships αποφασίσαμε να πραγματοποιήσουμε ένα ταξίδι με το Κρήτη ΙΙ, σαν απλοί ταξιδιώτες και να κάνουμε πράξη ένα φωτογραφικό αφιέρωμα στο πλοίο. Επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο του ΚΤΕΛ Χανίων των 14:30 από Χανιά για Ηράκλειο. μετά την άφιξη μας στο νέο σταθμό του ΚΤΕΛ Ηρακλείου περπατήσαμε τη σύντομη απόσταση για το πλοίο και επιβιβαστήκαμε από την είσοδο των επιβατών στο κατάστρωμα 3. Τα καταστρώματα 3, 4 και 5 είναι για χρήση οχημάτων, ενώ πλώρα στα καταστρώματα 4 και 5 υπάρχουν μερικές καμπίνες. Ανεβαίνοντας τη κυλιόμενη σκάλα στο κατάστρωμα 3 οδηγούμαστε στο κατάστρωμα 6 στη ρεσεψιόν. Από εκεί ο ευγενέστατος θαλαμηπόλος μας οδηγεί στη καμπίνα μας. Καμπίνα η οποία ήταν εξωτερική μπορούσε να φιλοξενήσει 4 άτομα άνετα χωρίς ιδιαίτερες παραχωρήσεις σε χώρο ενώ διέθετε και τηλεόραση, όπως όλες οι εξωτερικές τετράκλινες καμπίνες στο πλοίο. Στο ίδιο κατάστρωμα υπάρχουν εκτός από τη ρεσεψιόν, στην οποίο υπάρχει μετεωρολογικός σταθμός της Meteo και ΑΤΜ για αναλήψεις, το κυρίως σαλόνι του πλοίου στο οποίο συνηθίζει να κάθεται το μεγαλύτερο μέρος των επιβατών, ενώ άλλο ένα καθιστικό βρίσκεται στο παλιό καζίνο του πλοίου. Δίπλα από αυτό τον χώρο βρίσκεται το κατάστημα του πλοίου, στο οποίο μπορεί κανείς να αγοράσει επώνυμα είδη σε προσιτές τιμές αλλά και μικροαντικείμενα χρήσιμα για το ταξίδι, όπως κάναμε και εμείς αγοράζοντας μία τράπουλα. Πίσω από τη παλιά ντίσκο βρίσκεται το εκκλησάκι του Άι Νικόλα μία ευχάριστη προσθήκη που μπορεί να βρει κανείς, μόνο στα πλοία της ΑΝΕΚ. Τέλος στη πρύμνη βρίσκουμε το ala carte και το self-service εστιατόριο. Δεξιά και αριστερά από το κατάστρωμα 6, υπάρχουν εξωτερικές περατζάδες ένα στοιχείο που λείπει από πολλά νεότερα καράβια . Ένα κατάστρωμα παραπάνω, στο κατάστρωμα 7 βρίσκουμε τη πισίνα και το εξωτερικό μπάρ του πλοίου το οποίο λόγω καιρού ήταν κλειστό, ωστόσο πολλοί επιβάτες το είχαν επιλέξει για να απολαύσουν το ταξίδι τους. Προχωρώντας πλώρα βρίσκουμε τον χώρο των αεροπορικών καθισμάτων, ενώ ακριβώς δίπλα υπάρχει η ντίσκο του πλοίου η οποία λειτουργεί και σαν σαλόνι. Στη ντίσκο υπάρχουν 2 γυριστές σκάλες, οι οποίες οδηγούν απευθείας στη ρεσεψιόν του πλοίου διευκολύνοντας τη πρόσβαση των επιβατών. Επιπλέον σε αυτό το κατάστρωμα βρίσκουμε τον εγκέφαλο του πλοίου τη γέφυρα. Το μεγάλο πλάτος του πλοίου του προσφέρει άνετα καταστρώματα για περπάτημα ειδικά στους εξωτερικούς χώρους κάτι που είναι ευχάριστο ειδικά στα ημερήσια δρομολόγια. Το ρολόι είναι 21:15 και φεύγουμε με καθυστέρηση 15 λεπτών καθώς εκείνο το πρωί είχε λήξει το απαγορευτικό απόπλου, λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών, οπότε ο φόρτος σε οχήματα ήταν μεγάλος. Αναμενόμενη ήταν και η χαμηλή επιβατική κίνηση σε αυτό το δρομολόγιο, καθώς πολύς κόσμος αποθαρρύνθηκε από το να ταξιδέψει λόγω του καιρού των προηγούμενων ημερών και έτσι επικρατούσε ησυχία στο πλοίο. Μετά από λίγη ώρα πήγαμε στην καμπίνα μας για ξεκούραση. Παρόλο τους ισχυρούς ανέμους εντάσεως 7 μποφόρ. το ταξίδι ήταν χωρίς ενοχλητικά κουνήματα και κυρίως χωρίς καθόλου τριγμούς, κάτι αρκετά ευχάριστο για κάποιον ο οποίος θέλει να ξεκουραστεί. Η νύχτα πέρασε ήσυχα και στις 6:30 το πρωί με μία δεξιόστροφη μανούβρα στο λιμάνι του Πειραιά. το πλοίο έδεσε στη πύλη Ε3. Κατά την αποβίβαση μας αφήσαμε τα πράγματα μας για φύλαξη στη ρεσεψιόν, μιάς που θα γυρνούσαμε στο πλοίο το ίδιο βράδυ και μας προσφέρθηκε το κλασικό κέρασμα κατά την έξοδο μας όπως συνηθίζει η ΑΝΕΚ, σε κάθε δρομολόγιο της αναδεικνύοντας την Κρητική φιλοξενία. Μετά από μία σύντομη βόλτα στη περιοχή της Κηφισιάς και του Θησείου αλλά και στο ίδιο το λιμάνι, επιστρέψαμε πίσω στο πλοίο, για να επιστρέψουμε στο Ηράκλειο. Στη ρεσεψιόν μας υποδέχτηκε το ευγενικό προσωπικό και μας οδήγησε στη καμπίνα μας ενώ προς έκπληξη μας τα πράγματα που αφήσαμε κατά την αποβίβαση μας, βρισκόταν ήδη στη καμπίνα μας η οποία ήταν περιποιημένη και καθαρή. Μετά από μία κουραστική μέρα η όρεξη για φαγητό ήταν μεγάλη, οπότε ήταν φυσική η επίσκεψη μας στο self-service εστιατόριο όπου κανείς μπορεί να δοκιμάσει νόστιμες γεύσεις με αγνά κρητικά προϊόντα, ενώ στα θετικά μπορούμε να προσθέσουμε τις προσιτές τιμές άλλα και τις προσφορές στο εστιατόριο του πλοίου. Με την όρεξη μας άκρως ικανοποιημένη, ανεβήκαμε στο ανοικτό κατάστρωμα του πλοίου, για να χαζέψουμε τη αναχώρηση από το πρώτο λιμάνι της χώρας η οποία λόγω της αυξημένης κίνησης έγινε ξανά με καθυστέρηση. Αυτή τη φορά το πλοίο ήταν γεμάτο από επιβάτες οπότε το να βρεθεί θέση στα εσωτερικά σαλόνια ήταν δύσκολο, οπότε πέρασε η ώρα μας στο εξωτερικό μπάρ του πλοίου μέχρι την ώρα του ύπνου. 6:00 το πρωί και ενώ ο ήλιος είχε μόλις αρχίσει να ανατέλλει στο κρητικό πέλαγος, εμείς ετοιμαστήκαμε για αποβίβαση με την ησυχία μας. Στις 6:30 το πλοίο είχε δέσει στο λιμάνι του Ηρακλείου και κάπως έτσι άλλα και με τη επιστροφή μας μέσω του ΚΤΕΛ Ηρακλείου στα Χανιά ένα υπέροχο αλλά και σύντομο ταξίδι έλαβε τέλος.

 

Εν κατακλείδι, σε γενικές γραμμές το πλοίο προσφέρει άνετο ταξίδι με χώρους επαρκείς και καθαρούς με πλήρωμα που είναι ευγενικό και εξυπηρετικό. Είναι ένα πλοίο που δεν δείχνει εύκολα τα χρόνια του, μεταφέροντας αξιοπρεπώς επιβάτες και οχήματα.