Παρόλα τα σενάρια που υπήρχαν κατά καιρούς για επισκευή του και επαναδραστηριοποίηση του σε κάποια ακτοπλοϊκή γραμμή ,τελικά ο όμορφος ποιητής του αιγαίου το μεσημέρι αποχαιρέτησε για πάντα το λιμάνι του Πειραιά και ρυμουλκούμενο από το CHRISTOS XL κατευθύνεται στη φλόγα του διαλυτή στο Αγιάλα της Τουρκίας. Το πλοίο το πρωτογνωρίσαμε στη γραμμή της Κασοκαρπαθίας τον Αύγουστο του 1994 από τη νεοσύστατη τότε ΛΑΝΕ η οποία αποτελούσε τη προσπάθεια των κατοίκων του νομού Λασιθίου για τη σύνδεση τους με τη ηπειρωτική Ελλάδα. Το πλοίο εξυπηρετούσε με εναρκτήριο λιμάνι αυτό της Σητείας τα νησιά της άγονης των Δωδεκανήσων ,τα οποία συνέδεε με το λιμάνι του Πειραιά. Το πλοίο στη γραμμή αυτή ταξίδεψε σε πολλά λιμάνια και με τη μέγιστη αξιοπιστία που μπορούσε να προσφέρει στη άγονη γραμμή που εξυπηρετούσε καθιερώθηκε στις καρδιές των ταξιδιωτών ως το δικό τους πλωτό δρόμο που ένωνε τα νησιά των Δωδεκανήσων με τη Κρήτη και τη ηπειρωτική Ελλάδα. Το πλοίο ήταν ιδανικό καθώς είχε γκαράζ με αρκετά καλή χωρητικότητα για φορτηγά και ΙΧ ενώ για τους 700 επιβάτες που είχε πρωτόκολλο το πλοίο προσέφερε υπεραρκετούς εσωτερικούς χώρους , άφθονους και καραβολατρικούς εξωτερικούς χώρους ενώ διέθετε και σημαντικό αριθμό κρεβατιών. Το πλοίο είχε αρκετή ταχύτητα για τη γραμμή που εξυπηρετούσε η οποία άγγιζε σε περιπτώσεις και τους 21 κόμβους , ήταν καλοτάξιδο και πολύ στιβαρό στους δύσκολους καιρούς ενώ το μηχανολογικό του σύνολο προσέφερε πολλές ευκολίες στο χειρισμό και διαχείριση του πλοίου ενώ αυτό είχε λαμπρές ικανότητες στη μανούβρα πράγμα αξιόλογο για τα μικρά λιμάνια της άγονης των Δωδεκανήσων που εξυπηρετούσε. Ο Βιτσέντζος Κορνάρος εξυπηρέτησε για 14 χρόνια τη άγονη των Δωδεκανήσων με συνέπεια και αξιοπιστία και το 2009 αυτό μετακινείται στη άγονη των Αντικυθήρων. Τα προσόντα του πλοίου ταίριαξαν γάντι στη γραμμή αυτή και έτσι για πολλά χρόνια παρέμεινε εξυπηρετώντας τους κατοίκους των Κυθήρων και των Αντικυθήρων με συνέπεια και φροντίδα ενώ η εικόνα του πλοίου στα λιμάνια των νησιών αυτών αποτέλεσε μοχλός ανάπτυξης για τους κατοίκους των περιοχών αυτών καθώς μετά από πολύ καιρό τα νησιά αυτό είχαν αξιόπιστη σύνδεση με τη Κρήτη και τη ηπειρωτική Ελλάδα. Όμως η ελλειπή συντήρηση του πλοίου και η παραμέληση του οδήγησαν σε μία σειρά μηχανικών βλαβών οι οποίες μείωσαν τη ταχύτητα του η οποία μετά βίας έφτανε τους 15 κόμβους. Η χαριστική βολή για το πλοίο ήρθε το 2017 όταν αυτό χρειάστηκε να αντικαταστήσει το Πρέβελης στη γραμμή της Κασοκαρπαθίας. Αυτό είχε σαν συνέπεια το πλοίο να μη έχει αρκετό χρόνο για να βγει σε ακινησία κατά τη διάρκεια της οποίας θα είχαν επιδιορθωθεί τα σοβαρά μηχανικά του προβλήματα, ενώ οι απαιτήσεις της γραμμής της Κασοκαρπαθίας όξυναν τα προβλήματα ενός ήδη επιβαρυμένου μηχανικού συνόλου. Έτσι τον Ιούνιο του 2017 ενώ αυτό είχε επιστρέψει λαβωμένο στη άγονη των Αντικυθήρων , παθαίνει σοβαρή μηχανική βλάβη τη τελευταία και καθηλωτική σε μία σειρά απανωτών βλαβών που είχε τους τελευταίους μήνες της ζωής του. Το πλοίο παροπλίστηκε αρχικά στο Πέραμα και έπειτα στη Κυνόσουρα της Σαλαμίνας. Παρόλη τη φημολογία για επισκευή του πλοίου σήμερα αυτά τα σενάρια έλαβαν τέλος και το πλοίο αργά άλλα σταθερά οδηγείται στα διαλυτήρια του Αγιάλα κλείνοντας έτσι τον κύκλο του στα ελληνικά νερά.
Παρακάτω μερικές στιγμές ταξιδιού σε ένα από τα τελευταία του ταξίδια στη γραμμή των Αντικυθήρων το Απρίλιο του 2017
